Nou ja, je kunt natuurlijk je stem kwijtraken door een flinke verkoudheid of een keelontsteking. In de Disney-film ‘De kleine zeemeermin’ zie je een meisje dat in het water thuishoort maar zo dolgraag naar het land wil dat ze bereid is haar stem ervoor in te leveren. Maar wat als je je stem verliest door een diepe onbewuste angst? De diepe onbewuste angst als we onze moeder niet in leven houden, wij ook dood zullen gaan? Is dat niet een schrijnend beeld van het leven in de baarmoeder en daarna de machteloosheid van de baby?
De paradox - Angst om haar te verliezen en tegelijkertijd angst voor haar afwijzing.
De relatie met onze moeder is bepalend voor ons hele leven. We gaan er misschien vanuit dat we pas een relatie met haar opbouwen als we geboren worden, maar vanaf het moment dat we in de baarmoeder vertoeven, zijn we al totaal afhankelijk van wat zij eet, hoe haar gemoedstoestand is en van haar wens of je welkom bent. Deze ingrediënten hebben allemaal invloed op ons welzijn, gezondheid, of we geld verdienen of juist niet en zelfs met ons succes in ons werk. Ook onze aard in het kunnen ervaren van blijdschap of het hebben van gevoelens van depressiviteit.
In de film ‘In Utero’ vertellen verschillende professoren en psychoanalytici hoe belangrijk het is hoe we onze eerste negen maanden in de baarmoeder bij onze moeder hebben ervaren. En dat deze periode, imprint of blauwdruk, een enorme invloed op de rest van ons leven heeft.
En als de moeder niet beschikbaar is, zal het kind die band met de vader opbouwen, maar ‘pas’ na de negen maanden in de buik van de moeder. En weet je dat de manier waarop we ons gedragen in een relatie een herhaling is van het gedrag dat we aanleerden in de eerste verbinding die we aangingen in ons leven, nl. die met onze ouders? En wat betekent dit als jouw ouders die op hun
beurt hun ouders als voorbeeld hadden? En hoe zit het dan met onverwerkt trauma (oorlog, ziekte, dood, holocaust, slavernij, repatriëring, migratie etc.) in de familie? De stem van onverwerkte trauma’s die vaak generatie op generatie worden doorgegeven, werken door en neemt in ieder individu zijn eigen vorm aan. Met alle verwoestende gevolgen van dien.
Monique Vriens, Inbetweener, 25 augustus 2022
Ik ben een Inbetweener en verbind werelden, lagen en tijdperken met elkaar. Ik blog over mijn werk, alledaagse dingen, over mijn kennis en (eigen)wijsheid. Ik maak mijn eigen sprookjes en hang de was buiten alsof het slingers zijn.
Comments