Mijn broer en ik zijn wees geworden.

Mijn broertje en ik aan boord.

Als eerstgeborene, die mama en papa tot een gezin maakte, kwam 14 maanden later Gerard en maakte er een Koningsgezin van en zij... zij hebben ons het leven gegeven.

In jouw laatste dagen met ons en onze laatste dagen met jou, vroeg je mij: “Hoe is’t kind?” waarop ik zei: “Wil je het echt weten?” Gelukkig kon ik je vertellen: “of het nu... over 2 jaar, over 10 jaar is... ik je ga je missen, onze gesprekken, de wijze lessen, soms ook die lessen die ik liever niet wilde horen, jouw lijfelijke aanwezigheid, je humor, je zorgzaamheid, de geur van jouw handen en nog veel meer... dat zal ik missen."

Maar wat ik niet ga missen is: De leegte vertrok, terwijl de volte binnenkwam en bij het vertrek van de volte, passeerde de leegte. Je miste papa, jouw zielemaatje, de liefde van je leven. Nadat papa was overleden, zo zorgzaam als je was, gaf je ons toen het boekje 'Tranen voor jou' en in de binnenkant had je geschreven: “Een verhaal voor kleine en grote kinderen.”

Speciaal voor Mayra en Freya... en voor alle grote kinderen in de zaal, lees ik dit verhaal voor: Tranen voor jou Bron: Max Goovaerts

Ver in het grote bos, leefde Beer, in een gezellig oud hol. Het was er altijd lekker warm. Elke avond kwamen alle bosvriendjes samen in het hol van Beer. Iedereen kreeg lekkere, zelfgemaakte berenthee en luisterde naar zijn verhalen. Beer was de oudste in het bos. Het was vooral Haas, de jongste van het dorp, die altijd heel erg onder de indruk was van de verhalen van vroeger. Op een dag hoorde Haas de anderen zeggen dat Beer al oud was en niet voor altijd bij hen zou kunnen blijven. De kleine Haas schrok ervan. Hij wilde het begrijpen, maar kon het niet. Waarom zou Beer hen verlaten?

Dezelfde avond nog ging Haas bij Beer langs om het hem te vragen. Beer liet Haas binnen en zette een kop berenthee klaar. Haas zei: “Beer, iedereen zegt dat je ons gaat verlaten. Waar ga je dan naartoe? En waarom toch?” “Ach Haas,“ begon Beer; “we komen een tijdje in de wereld om er iets van te leren. Als je genoeg levenservaring verzameld en met anderen gedeeld hebt, kan je verder reizen naar een volgend leven. Ik woon al heel lang in dit bos. Al lang voordat jij hier kwam. Terwijl jouw taak nog maar juist begonnen is, heb ik de mijne bijna volbracht. En zo neem ik met een gerust hart afscheid van jou en al onze lieve vrienden. Ik voel me klaar om te vertrekken op een verre reis.”

“Maar waarom?” vroeg Haas bedroefd. “Waarom ga je zomaar weg?” “Iedereen gaat ooit weg... Sterven heet dat,” fluisterde Beer. “Ik ga je echt missen, Beer!” riep haas. “Wie zal er dan nog elke avond een verhaal vertellen?” “Mijn verhalen gaan veder leven in jouw herinnering.” Een grote traan rolde over Beer zijn wang. “Waarom ben je zo bedroefd?” vroeg Haas. “Je vertrekt toch op een mooie reis! Of niet?“ “Dat wel, maar ik zal jullie ook heel erg missen. Tranen zijn daar een geschenk van. Het toont dat jullie allemaal veel voor mij betekenen.” Na nog enkele verhalen uit het boek van Beer, vielen ze samen in slaap. Haas droomde over Beer... die aan het begin van een lange tunnel stond en hem aankeek.

Beer zei: “Zo, hier begint mijn reis dan” en begon te wandelen tot hij verdween in het kleine lichtpuntje aan het einde van de tunnel. Het was al bijna middag toen Haas zijn oogjes opende. Hij wilde Beer wakker schudden om de mooie droom te vertellen, maar hij verroerde geen vin. Beer leek zo diep te slapen dat zijn lichaam niet meer bewoog. Toen begreep Haas het. Beer was al vertrokken en had zijn oude lichaam achtergelaten. Haas kon zijn tranen niet bedwingen. Ze rolden over zijn wangen. “Hier Beer,“ zei Haas “deze tranen zijn voor jou!” Lang nadat Beer vertrokken was en de krokussen al bloeiden, leefden zijn verhalen nog voort.

En zo ook de verhalen van mama en van papa. Zij verenigt door liefde, in het leven, in de dood en in Between.

HvJullie, liefs Monique - 16 april 2022

Monique Vriens, Inbetweener

Ik ben een Inbetweener en verbind werelden, lagen en tijdperken met elkaar. Ik blog over mijn werk, alledaagse dingen, over mijn kennis en (eigen)wijsheid. Ik maak mijn eigen sprookjes en hang de was buiten alsof het slingers zijn.