Vorige week zondag was ik op het Landgoed Verwolde (Laren) en zag ik een Hans en Grietje huisje staan in de tuin bij Sophia.
Je kent het sprookje van Hans en Grietje toch wel? Een arme houthakker, hertrouwd, die de opdracht kreeg van zijn vrouw zijn twee kinderen, Hans en Grietje, in het bos achter te laten. De eerste keer vonden Hans en Grietje hun weg terug omdat Hans gaandeweg kiezeltjes op de weg had gegooid. De tweede keer gooide Hans gaandeweg alle kruimeltjes op de weg…en jullie raden het al...
Maar sprookjes zijn oude verhalen en de verhaallijn verschilt nog wel eens per boek, maar uit eindelijk heeft ieder sprookje zo zijn eigen levensles erin verwerkt. Ik neem jullie graag mee in mijn verhaallijn van Hans en Grietje... Immers ik maak mijn eigen sprookjes.
Samen met vijf prachtige krachtige vrouwen, Anouk, Sophia, Christiane, Mai en Noël sloten we het traject “Over the Moon” van Anouk Plantinga bij Sophia, barones van der Borch van Verwolde op Landgoed Verwolde, af. Geen huis van snoep maar ik smulde… van de verhalen die Sophia tijdens de rondleiding vertelde over haar familiegeschiedenis… en het lekkers wat eenieder had gemaakt en meegenomen.
Hans en Grietje die het donkere bos worden ingelokt, bezorgd over nooit de weg terug naar huis te vinden, liet Hans een spoor aan broodkruimels achter om ervoor te zorgen dat ze veilig terugkeerden. Of we nu diep in het bos van onze angsten zijn verdwaald of net als Roodkapje gewoon een beetje onrustig zijn en het pad verlaten, zo laten wij ook een spoor van kruimels achter dat ons kan helpen onze weg te vinden. Maar in plaats van broodkruimels laten we een spoor aan woorden achter. Krachtige woorden die ons terugleiden naar onze kern. Ook al lijkt het op woorden die willekeurig voorkomen maar dat zijn ze niet. Het zijn eigenlijk aanwijzingen van onze onbewuste.
Wanneer fragmenten van meergenerationeel en/of vroegkinderlijk trauma in ons spelen, laten deze fragmenten aanwijzingen achter in de vorm van emotioneel geladen woorden en zinnen. Deze woorden en zinnen kunnen ons vaak terugleiden naar onopgelost meergenerationeel en/of vroegkinderlijk trauma. We kunnen verdwalen in het bos van onze angsten en in plaats van onze toevlucht nemen tot verdovende, troostende middelen of onszelf laten afleiden met hersenloze activiteiten kunnen we ook het spoor van woorden te volgen.
Dus wanneer jij begint te beseffen dat je wordt geleid door trauma en angst en weet hoe je deze woorden moet verzamelen en verbinden dan ben je al een hele stap (of meerdere grote stappen) op weg. Een pad van woorden wat je kunt volgen om meer over jezelf te begrijpen, uit het bos van je angsten te geraken en je bevrijden van patronen, verstrikkingen en lasten welke je hebt overgenomen en zijn ontstaan in je familiesysteem.
Nieuwsgierig?? Op zaterdag 24 en zondag 25 september in Groningen en zaterdag 5 en zondag 6 november in Bergen op Zoom zijn er nog een paar plekjes vrij en nemen we jullie mee naar dit bos. Meer weten? Stuur een mailtje naar info@soulgardens.nl
Monique Vriens, Inbetweener, 4 augustus 2022
Ik ben een Inbetweener en verbind werelden, lagen en tijdperken met elkaar. Ik blog over mijn werk, alledaagse dingen, over mijn kennis en (eigen)wijsheid. Ik maak mijn eigen sprookjes en hang de was buiten alsof het slingers zijn.